Στέφανος Τσιτσιπάς: η διαδρομή προς την καταξίωση

2019-02-21

Γεννήθηκε μια ημέρα σαν σήμερα, ακριβώς πριν από 20 χρόνια. Στις 12 Αυγούστου 1998 ο

Στέφανος Τσιτσιπάς ήρθε στον κόσμο, από τον προπονητή του τένις Απόστολο Τσιτσιπά και

την Ρωσίδα, πρώην τενίστρια Τζούλια Σαλνίκοβα, η οποία τον Οκτώβριο του 1990 βρισκόταν

στο νο 194 της παγκόσμιας κατάταξης. Κόρη κι αυτή ενός Ολυμπιονίκη, του Σεργκέι Σαλνίκοφ,

διεθνή ποδοσφαιριστή της Σπαρτάκ Μόσχας και βασικού στελέχους της Εθνικής ομάδας των

θρυλικών Λεβ Γιασίν, Ιγκόρ Νέτο, Νικίτα Σιμονιάν, Ανατόλι Ίλιν, που κατέκτησε το χρυσό

μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης το 1956.

Μέσα σε 1,5 χρόνο ο Στέφανος Τσιτσιπάς «έτρεξε» με ιλιγγιώδη ταχύτητα και έχει καταφέρει να

διαγράψει μια διαδρομή στο παγκόσμιο τένις, που άλλοι δεν κατάφεραν σε μια καριέρα

ολόκληρη. Άλλωστε, πριν καν συμπληρώσει τα 18 του χρόνια (μόλις πριν από μια διετία

δηλαδή...) είχε ανέβει στην κορυφή του κόσμου, ως νο 1 της κατηγορίας juniors, και είχε ήδη

στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης. Και τα καλύτερα είναι μπροστά...

Παράλληλα ως νέος άνθρωπος, έχει δείξει από πολύ νωρίς τις κοινωνικές ανησυχίες του και

στέκεται πάντα μπροστάρης όπου δει ότι υπάρχει ανάγκη, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την

κινητοποίησή του για τους πυρόπληκτους της φονικής πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική και στο

Μάτι.

Συγκλονισμένος, έσπευσε αμέσως από τον προσωπικό λογαριασμό του στα social media να

περιγράψει την καταστροφή και την ανάγκη που έχουν εκεί οι άνθρωποι, κάλεσε τους

ακόλουθούς του να συνδράμουν στην ενίσχυση και ο ίδιος έδωσε πρώτος το παράδειγμα,

προσφέροντας 5.000 δολάρια. Και προχθές, μετά την σπουδαία νίκη του επί του Τζόκοβιτς,

πήγε στην κάμερα που κάλυπτε τον αγώνα και έγραψε στον φακό της «Pray for Greece»,

θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να δείξει ότι δεν ξεχνά την καταστροφή που βίωσε προ ημερών η

χώρα του και να αποτίσει έναν φόρο τιμής στα θύματά της.

Ως αθλητής ο Τσιτσιπάς έχει πατήσει... τσίτα το γκάζι και βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή του

παραμυθιού του! Μόνο που αυτό που εμείς εκλαμβάνουμε ως μια ταχύτατη διαδρομή, για τον

ίδιο τον Στέφανο είναι ήδη ένας διαρκής αγώνας, με σκληρή δουλειά και με τόνους ιδρώτα, μέρα

με τη μέρα, μήνα με τον μήνα. Και η μέχρι τώρα πορεία του δεν «έσκασε» ξαφνικά σαν ένα

πυροτέχνημα, αλλά έγινε βήμα με βήμα.